Geçen Cuma, öğleden sonra telefonum çaldı.
Arayan Malatya SMMMO (Serbest Muhasebeciler Mali Müşavirler Odası) eski başkanı arkadaşım Bahattin Ülgen’di.
-Selahattin Bey, gardaş, ben bugün cuma namazı kılmak için merkezde cami aradım, bulamadım. Hepsi yıkık veya hasarlı. Ayağım ağrıyor, yürüyerek Sıtmapınarındaki camiye gittim. O da öyle.
-İleride Sümer Camisi var. Oraya gitseydin.
-Ayağım ağrıyor. Gözüm kesmedi. Ben bu hafta cuma namazı kılamadım. Cemaatle, güzelce hutbeyi dinleyemedim dedi. Mağduriyeti nedeniyle, tepkisinden,
-Şimdi, benim günahım kimin boynuna olacak? diye de ekledi.
-Haklısın! dedim.
-Bir düzlüğe, cemaatin cuma namazı kılacağı bir çadır kurulamaz mı?
-Sadece Cuma değil, vakit namazları için de gerekli dedim.
-Valla bunu halletse, halletse sen halledersin dedi.
-Ben ne yapabilirim ki dedim, vedalaştık.
Evet, Bahattin Başkanım çok haklı. 

Köyden kentten gelen vatandaşların ister istemez yoğunlaştığı Merkezde, insanlar, hadi vakit namazını kazaya bıraktı, Cuma namazını nerede kılacak?
Malatya’nın merkezde bulunan Söğütlü Cami hasarlı, Teze Cami yıkık, Çınarlar Camii hasarlı, Kiğılı Camii yıkık, Niyazi Mısri Camii yıkık, Tekke Camii hasarlı. Tekmezar Camii yıkık. Kozkökü Camii yıkık.

Ne kaldı?
Kala kala, Fuzuli Caddesinin yukarı başındaki, Kernek Kargagözlüler Camii kaldı.
Malatya merkeze gittiğimde, vakit namazını eski Ticaret Lisesinin yerindeki çimenlerin üzerinde kılıyordum.
Sonradan bu camiye gittim.
Yabancı ne yapsın, köyden, kasabadan gelen ne yapsın, nerede kılsın namazını, hele cuma namazını?
Belediye mi oluyor, Valilik, Müftülük mü oluyor merkezde yakın zamanda inşaata başlanmayacak birkaç yerde acilen ‘Çadır Mescitler’ kurulmalıdır.
Duracak bir dakika bile zaman yok.
Yıkık, hasarlı cemevleri için de aynı çadır, konteyner cemevleri kurulmalıdır.

Bildiğim kadarıyla Hacı Bektaşı Veli Cemevi, Zeynel Abidin Vakfı Cemevi sağlam. Muhsin Topalcengiz Dedenin Pir Teslim Abdal Cemevi konteynerde.
Cemevi yapım süreci devam ediyor.

Valimiz de, yardımcısıyla birlikte konteyner cemevini ziyaret ederek, hasbihal etmiş, görüş alışverişinde bulunmuş.
İnançsal ihtiyaçların yerine getirilmesi, ekmek, yemek gibi, belki onlardan da zaruridir.
Laiklik yanlış yorumlanarak bu tür görevler engellenemez.
Devlet milletinin hizmetindedir, her türlü ihtiyacını karşılamak kamusal görevidir.

Asrın depremlerinde Malatya’nın çeşitli yerlerinde bulunan 968 camiden, yarıdan fazlası yıkılmış ya da hasarlı, yıkılacak.
Camilerimizin durumu fecaat.

Bu camiler, nice emeklerle, zahmetlerle, alın teriyle, küçük büyük maddi katkılarla, hayırsever varlıklıların özellikle yardımlarıyla, yıllar, yıllar önce yapıldılar.
Bundan sonra o kadar cami nasıl, ne kadar zamanda, kimlerce yapılacak Allah bilir.
Vatanım Dilek Merkez Camii de aynı.
Çocukluğumuzda hocaya gittiğimiz, her perşembe 25 kuruş götürdüğümüz, sabah namazına bile vaktinde gittiğimiz, Ramazan’da küçük minaresinin döner merdivenlerinden çıkarak, yatsı ezanı öncesi uzun uzun sela verdiğim, babamın ve diğer büyüklerimin namaz kıldığı o cami, minaresi yıkılmış, bazı yerleri çökmüş, uzmanlardan orta hasar almış vaziyette.
Millet Diyanet Vakfının verdiği iki büyük çadırda namaz kılıyordu.
Yazın, sıcaktan ve havasızlıktan insanın bayılası geliyordu.
Hasarlı cami güçlendirilebilecek mi?

Güçlendirilemeyecekse yeni cami nasıl yapılacak?
Para nereden bulunacak?
İstanbul’da bir zengin, hayırsever hemşerimiz çıkıp, “Ben yapacağım” der mi?
Bunları konuşmak için birkaç cuma namazı çıkışı toplantı yaptık.
Konuştuk.

-Ne yapılacaksa bir tüzel kişilik eliyle yapılsın. Resmi olsun. Bir dernek kurulsun dedik.
Benim de içinde olmam istendi.
Yaşlısı genci,
-Selahattin Bey mutlaka olmalı dediler.
Ne kadar, ‘vaktim yok’ dediysem de dinletemedim.
Dernek kurduk.
Beni de başkan yardımcısı yaptılar.
Allah bana böyle bir hizmeti de nasip etti, çok şükür.
Kasaba iken Dilek Belediyesinin bir ek binası vardı, şimdi Yeşilyurt Belediyesine geçen.
Rica minnet, yalvar yakar, hem de nasıl… aldık o binayı.
Dernek Başkanın üstün gayretiyle sıvandı, cilası boyası yapıldı, halısı kilimi döşendi.
Ve ibadete açıldı.