Depremin aldığı, Ziraat Bankası merkez şubenin önünde karşılaştığım CHP’li bir abla, boynuma sarıldı ve ağlayarak,-Başkanım, rektör gitti, sen gittin. Biz ne olacağız? diyordu.İyi olur inşallah dedim.

Ne diyeyim,

-İl Başkanı, seçimde önüne geçerim diye, bazı avukatları diğer adaya oy verdirdi de ondan kaybettim mi diyeyim?  Bu abla, rahmetli Kamer Genç, Malatya’da konferans verirken, hep Ak Partiyi eleştirince, dayanamamış, yerinden kalkarak,-Ne yapacağız, ne yapacağız? Sen onu söyle diye seslenmişti.Bu hep, “Ak Partiyi dile dolama” durumunu, hep eleştirir,-Biz kendimize bakalım! derdim.Mesela, Parti içindeki bir WhatsApp grubumuzda, 1 Ocak 2017’ de, şu mesajı paylaşmıştım:“Korkularımızdan kurtulmak, geleceğimizi kurtarmak ve kurmak için, çözüm kimsede değil bizde, ellerimizde: Çok çalışalım, bilerek hiçbir yanlışlık, hiçbir haksızlık yapmayalım, birbirimize karşı yüze dost, içe dost olalım. Herkesi, her görüşten insanı içten, dostça kazanmaya çalışalım, Partimizin varoluş ilkelerine bağlı kalalım. Her yerde, her koşulda aynı tutumda olalım. İşte o zaman başarı gelecek, kurduğumuz Devletin anahtarları belimizde olacaktır.

Bunlar olamaz mı? Olur. Bal gibi olur.İstiyorsak başarmalıyız.”Bir törende konuşurken, AKP değil de, Ak Parti demem üzerine salondan sesler yükselmiş,-Akı kirletme! Akı kirletme! diye bağıranlar olmuştu.

Önceki akşam, Er Tv’de konuşan CHP Belediye Başkan Adayı, baktım hep “Ak Parti” diyordu…Yine bir kadın, yine bir bankanın, ama depremin alamadığı, İş Bankası merkez şubenin önünde, eşi, ailesi Malatya’da olup tayini Elazığ’a çıkan bir hakim, yine boynuma sarılarak ve yine ağlayarak,-Her gün iki yüz kilometre yol yapıyorum diyordu. Ona da,-Hakime hanım, canınızı sıkmayın düzelir inşallah demiştim.Fuzuli’de, bisiklet bayiliği yapan, aslen Sivaslı bir Partilimiz, beni durdurup,-Biz sana bunu nasıl yaptık? Bizim kültürümüzde “misafire” 

öyle yapmak yok! diyordu.

Bunları söylerken gözleri doluyor, ağlayacak oluyordu.Sözde ön seçim yapılmış ve ben sonunculuğu kıl payı kaçırmıştım!

Neden?

Kurultay delegesi olarak, Kılıçdaroğlu’na karşı, “Olağanüstü Kurultay” çağrısına noterde imza vermiştim. Onun için.

Kim yaptı bunu?

Kılıçdaroğlu’nu Başdeviren kişi.Arguvan’da, bana sekiz oy, iki ay önce Partiye girip aday olan, benim o güne kadar adını sanını duymadığım ve ön seçim sonuçlarına göre ikinci sıra milletvekili adayı olan kişiye doksan oy verilmişti.Düşünün, sekiz nere, doksan nere…Ve yine seksen, doksan oy alıp milletvekilliği listesine giren meslektaşlar vardı ki, Baroda bile doğru dürüst tanınmıyorlardı. Bana,-Şu kim, bu kim diye soranlar olmuştu.Bir gün, Arguvan ilçe başkanına, herkesin içinde,

-Yahu ben Arguvan’a ömrümü verdim, sekiz oy mu verdiniz? dedim.-Emir büyük yerden geldi! der gibi, boynunu büktü, bir şey söylemedi.

2004’te Malatya’ya Belediye Başkan adayı olmam istendi.

İki milletvekilimizin gelip, birinin bir elimden, birinin diğer elimden tutup kaldıracaklarını, elimi cebime atmayacağım söylendi.

Kabul etmedim.

-Düşün dediler.

-Düşünecek bir şey yok dedim.

2014’te de Milletvekili tarafından Battalgazi Belediye Başkan Adayı olmam istendi, kabul etmedim.

“Öylesine” adaylıklardı.

“Çalışıp oyumuzu artıralım ruhu” yoktu çünkü.

Battalgazi İlçe Başkanlığına aday olmam teklif edildi.-Battalgazi yirmi iki ilden büyük dendi.Tüzüğü okudum.

Baktım, ilçe başkanın görev ve yetkileri İl Başkanıyla hemen hemen aynı.-Tamam dedim.İlk toplantıda, İl Binasında, bir odada, adeta iç güveyi çalışan Başkanlığın taşınması kararını aldık.En merkezi yerde bina tuttum.İçine, ‘Çalışmayanın eleştiri hakkı yoktur’, ‘Lafla parti büyümez’ gibi yazılar astırdım.Arkadaşlara, Parti çalışmalarında uyacağımız ilkeleri yazılı olarak tebliğ ettim.-Kimseden bir kuruş yardım istenmeyecek. Ne gerekirse bana söyleyeceksiniz dedim.Bu kapıdan kim girerse, değil ziyaretçiyi, sayaç okuyucusunu bile başımızın üstünde tutacağız dedim.Orası, dolup taşmaya başladı...